Najsłynniejszy, najlepszy i w ogóle jedno z arcydzieł wszechczasów japońskiego kronikarza codziennego, zwykłego życia klasy średniej nie jest tylko utworem jak to wynika z opisu o różnicach pokoleniowych między podstarzałymi rodzicami a ich zapracowanymi dziećmi. To jest tylko wierzchnia warstwa filmu bo druga, ukryta,...
więcejBędąc oszczędnym: Bardzo mądry film. Zaskakujące bo wrażenie zaraz po seansie nie jest porażające, a jednak w głowie potrafi siedzieć przez następny tydzień i zmusza do refleksji. Trochę też motywuje do zweryfikowania swojego stanowisko względem najbliższych osób każdemu człowiekowi, dla których często jesteśmy bardzo...
więcejCzarno-biały hermetyczny obraz o człowieku zamknięty w japońskiej rzeczywistości,minimalizm środków wyrazu,statyczny obraz, głębia, nostalgia.
Yasujirô Ozu składa hołd zwykłemu człowiekowi, pochyla się nad nim, otacza opieką i słucha, skupia się na detalach i czynnościach dnia codziennego, dostrzega drobnostki,...
Po 16 filmach Ozu jakie udało mi się zobaczyć, ten prezentuje się najbardziej wyraziście pod względem fabularnym i wizualnym. Materiał filmowy sowicie czerpie ze wcześniejszych produkcji japońskiego reżysera, obszernie rozszerzając symboliczną realizację obrazu, jak i wszelakie rozpiski scenariuszowe przy zobrazowaniu...
więcejDotarłem w końcu do dzieła powszechnie uznawanego za opus magnum Yasujirô Ozu. Taki status "Tokijskiej opowieści" wcale mnie nie dziwi. Jest to wizytówka jego stylu reżyserskiego, a także małe podsumowanie poprzednich filmów o Noriko. W porównaniu z nimi, ten jest bardziej naładowany emocjami bohaterów, które okazują...
więcejTen obraz urzeka i zadziwia swoją flegmatycznością. To nie "Dom wariatów" Koterskiego,
gdzie domownicy kręcą się w obłędnych natręctwach, podgryzając nawzajem. Główni
bohaterowie "Tokijskiej opowieści", staruszkowie z godnością i spokojem przyjmują
przemijanie i nieuchronną śmierć. Nie mają złudzeń, że ktoś ich...
...które w tak głęboki sposób ukazują brak porozumienia między ludźmi, szczególnie
pomiędzy dziećmi i rodzicami. Niby wszystko jest w porządku, spotykamy się, prowadzimy
rozmowy, rozumiemy siebie, a w rzeczywistości jesteśmy bardzo daleko oddaleni od siebie
nawzajem, pogrążeni w samotności, pustce i braku...
Po obejrzeniu tego filmu poczułam wielką pustkę, a raczej brak jakichkolwiek emocji. I to jest właśnie to, co charakteryzuje kino Ozu. Przejmująca jest sama historia, ale także to pogodzenie z losem - tak już musi być. Wydaję mi się, że gdyby ten film był zrobiony dzisiaj nie trzeba by było w nim nic zmieniać. Jak już...
więcejJak na współczesne "standardy" film ten jest niezwykle prosty, bez większej akcji czy ekspresji w grze aktorów. Z pozoru niewiele się dzieje, a jednak na naszych oczach rozgrywa się całe życie z jego radościami i dramatami, a postacie przekazują nam spory bagaż emocji. Czy to film nie dla każdego?- Nie. Każdy znajdzie...
więcej"Małżeństwo państwa Hirayamów udaje się z prowincjonalnego Onomichi do Tokio by tam odwiedzić swoje od dawna niewidziane dzieci. Syn Keichi prowadzi gabinet lekarski, a córka Shigeko jest właścicielką salonu fryzjerskiego. W wielkim mieście w przeciwieństwie do maleńkiego Onomichi życie płynie szybko podporządkowane...
więcejNie przesadzajmy z oceną tego filmu DZIŚ. Jaki i z tragizmem relacji dzieci – rodzice. Tak, widzę te ciągłe miłe uśmiechy i jednocześnie chęć pozbycia się ciężaru wizyty po wieloletniej rozłące (uzdrowisko, „herbatniki wystarczą”, „lepiej aby tata pierwszy umarł” itd.). Z zewnątrz niby wszystko jak powinno być, ale nie...
więcej